Το κάπνισμα ενοχοποιείται, εκτός από την επιβάρυνση όλων των οργάνων και των συστημάτων του ανθρωπίνου σώματος, και για την κακή πρόγνωση επιτυχίας των εμφυτευμάτων στη στοματική κοιλότητα. Η συνήθεια αυτή θα πρέπει να αποφεύγεται κατά την περίοδο του χειρουργείου τοποθέτησής τους γιατί επιβαρύνει την επούλωση του τραύματος και μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία και απόρριψή τους.
Εκτός όμως από την διεγχειρητική περίοδο κατά την οποία ο οργανισμός προσπαθεί να ανακάμψει από ένα χειρουργικό στρες, το κάπνισμα ενοχοποιείται και για την μακροχρόνια πρόγνωση διατήρησης των εμφυτευμάτων και οδηγεί ακόμα και μετά από δεκαετίες ομαλής λειτουργίας σε αποτυχία. Δεν είναι λίγες οι φορές που ασθενείς μετά από πολυετή τοποθέτησή τους στο στόμα τους ακριβώς επειδή ήταν βαρείς καπνιστές, και όταν λέμε βαρείς καπνιστές εννοούμε ανθρώπους που καπνίζουν 40 ή και περισσότερα τσιγάρα την ημέρα, προσήλθαν στο ιατρείο και αποδείχθηκε πως η οστεοενσωμάτωσή τους είχε αποτύχει, τα εμφυτεύματα εμφάνιζαν κινητικότητα, υπήρχε φλεγμονή των περιεμφυτευματικών ιστών και οδηγήθηκαν σε αφαίρεση.
Ουσιαστικά τα εμφυτεύματα αυτά εμφάνισαν περιεμφυτευματίτιδα, όπως τα φυσικά δόντια εμφανίζουν περιοδοντίτιδα, για τις οποίες ασθένειες το κάπνισμα αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα. Σίγουρα σε αυτές τις περιπτώσεις οι βλαβερές συνήθειες όπως το κάπνισμα συνδυάζονται με άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες όπως είναι η πλημμελής στοματική υγιεινή, ο βρουξισμός, η κακή διατροφή και σε συνδυασμό όλων αυτών τα εμφυτεύματα οδηγούνται σε αποτυχία. Το αποτέλεσμα μίας τέτοιας κατάστασης είναι καταστροφικό αν σκεφτούμε πως χάνοντας ένα ή περισσότερα εμφυτεύματα ουσιαστικά αποτελεί παρελθόν και η προσθετική αποκατάσταση που έχει κατασκευαστεί στηριζόμενη σε αυτά. Η επιδιόρθωση της υπερκατασκευής είναι σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ δύσκολη μέχρι και αδύνατη. Καλό θα ήταν λοιπόν οι ασθενείς με εμφυτεύματα ή οι υποψήφιοι για αυτά να προσπαθήσουν να ελέγξουν ή ακόμα και να διακόψουν την βλαβερή αυτή συνήθεια γνωρίζοντας πως εκτός των άλλων θα καταδικάσουν την επιτυχία τους.
