Πολλές φορές μετά από μία εξαγωγή ή γενικότερα όταν υπάρχει έλλειψη ενός οπισθίου δοντιού, σε πολλούς ασθενείς δημιουργείται το ερώτημα: Γιατί πρέπει να αποκατασταθεί αφού δεν φαίνεται; Γιατί να τροχίσω διπλανά γερά δόντια καταστρέφοντάς τα αφού μπορώ να τρώω και να μιλάω με τα υπόλοιπα; Δυστυχώς για την πλειονότητα των ασθενών μόνο ελλείψεις προσθίων δοντιών χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης και αυτό λόγω της άμεσης αισθητικής δυσμορφίας που δημιουργείται. Η αποκατάσταση της έλλειψης όμως των οπισθίων δοντιών είναι εξίσου επιτακτική όσο και των προσθίων. Και αυτό διότι συμμετέχουν κι αυτά στη σωστή λειτουργία του στόματος. Ακόμα όμως και όταν δικαιολογία αναβολής της προσθετικής αποκατάστασης είναι η καταστροφή ακέραιων διπλανών δοντιών μία εναλλακτική λύση είναι η τοποθέτηση οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων, οπότε δεν θίγουμε τους εναπομείναντες οδοντικούς ιστούς.

Όταν λοιπόν φτιάχνουμε μία γέφυρα ή όταν τοποθετούμε ένα εμφύτευμα δεν επιδιώκουμε την αποκατάσταση μόνο της αισθητικής του στόματος αλλά και τη σωστή και ομαλή λειτουργία της μάσησης, της ομιλίας και της κατάποσης και προσπαθούμε να αποφύγουμε την γενικότερη αποδιοργάνωση ενός περιβάλλοντος μέσα στο οποίο τα δόντια βρίσκονται σε ισορροπία δυνάμεων (εικ. 1).

Εικ.1 Στο φυσιολογικό φραγμό     Εικ.2 Το κενό που δημιουργή-     Εικ.3 Ο ανταγωνιστής οδη-

η θέση των δοντιών καθορίζεται   θηκε μετέβαλλε την ισορροπία   γήθηκε σε υπερέκφυση.

από τις μεταξύ τους δυνάμεις.        του συστήματος.

Εάν λοιπόν αφήσουμε ένα κενό μέσα στο στόμα χωρίς να το αναπληρώσουμε, τότε το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε μετακίνηση των διπλανών δοντιών (εικ.2), υπερέκφυση των ανταγωνιστών (εικ.2 και εικ.3) και έτσι αποδιοργάνωση του στόματος. Το ίδιο μπορεί να συμβεί ακόμα και με απώλεια της ακεραιότητας ενός μόνο δοντιού οπότε ο ανταγωνιστής υπερεκφύεται ώσπου να έρθει σε επαφή με το χαλασμένο δόντι (εικ.4).

Εικ.4 Η καταστροφή και            Εικ.5 Τα δόντια λόγω έλλει-            Εικ.6 Τα δόντια έχουν σχεδόν

μόνο μέρους του δοντιού          ψης ανταγωνιστών έχουν βγει         έρθει σε επαφή με τα ούλα της

οδήγησε σε υπερέκφυση.         εκτός μασητικού επιπέδου(ΜΕ).      απέναντι γνάθου.

Τα δόντια λοιπόν που βρίσκονται δίπλα ή απέναντι από το σημείο ενός ελλείποντος δοντιού έχουν την τάση να καλύψουν αυτό το κενό με τρόπο όμως που δημιουργεί πρόβλημα διότι είτε δημιουργούν παρεμβολές στις φυσιολογικές κινήσεις του στόματος (εικ. 5 και εικ. 6) είτε στην αισθητική (εικ. 7 και εικ. 8).

Εικ.7 Μεγάλα μεσοδόντια δια-       Εικ.8 Αποκάλυψη της ρίζας          Εικ.9 Μετακίνηση δοντιού

στήματα λόγω της προς τα              των δοντιών εξαιτίας της               προς τα εμπρός και γύρω από

πίσω μετατόπισης των δοντιών.     υπερβολικής τους ανατολής.        τον επιμήκη άξονά του.

Γίνεται λοιπόν σαφές πως κάθε προσπάθεια αναπλήρωσης της έλλειψης χωρίς την συμβολή του οδοντιάτρου θα έχει ως αποτέλεσμα την ανώμαλη μετακίνηση δοντιών (εικ. 9) και την αδυναμία, εφ’όσον παρέλθει αρκετό χρονικό διάστημα, για σωστή αποκατάσταση (εικ. 10). Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να γίνει τέτοια παρασκευή ούτως ώστε να γίνει δυνατή η ένθεση της γέφυρας (εικ. 11) , ενώ εξετάζοντας την περίπτωση τοποθέτησης εμφυτεύματος  είναι φανερό πως αυτή είναι αδύνατη λόγω έλλειψης χώρου.

Εικ.10 Η κλίση του δοντιού με-     Εικ.11 Προσπάθεια παραλλη-      Εικ. 12 Η απόκλιση ευνοεί

τέβαλλε την παραλληλότητα          λισμού με κατάλληλη φορά         την κατακράτηση πλάκας

των επιμήκων αξόνων.                    παρασκευής.                                    και επιβαρύνει το περιοδόντιο.

Επίσης ένα κεκλιμένο δόντι δημιουργεί βλάβη των ούλων που το περιβάλλουν εξαιτίας της ανώμαλης μεταβίβασης των μασητικών πιέσεων (εικ. 12).

Καταλήγοντας  λοιπόν θα λέγαμε πως η αναπλήρωση ενός δοντιού που χάθηκε γίνεται με σκοπό:

Α) να αποκατασταθεί η ισορροπία, η λειτουργία, η αισθητική και η άνεση του ασθενούς

Β) να διατηρηθεί η φυσιολογική κατάσταση των υπολοίπων δοντιών

Γ) να προληφθεί η δημιουργία νέων βλαβών

Γι’αυτό δεν τίθεται θέμα καταστροφής των όμορων δοντιών αλλά αντιθέτως τα δόντια αυτά  προφυλάσσονται από ανώμαλες μετακινήσεις και συμβάλλουν, ως στηρίγματα, στην ομαλή λειτουργία του συνόλου του στόματος.

Άρα η κατασκευή μιας γέφυρας ή μιας στεφάνης δεν αποτελεί μόνο θεραπευτική αλλά και προληπτική διαδικασία αφού προλαμβάνει μία σειρά από ανεπιθύμητες ενέργειες που αν δεν τις αντιμετωπίσουμε έγκαιρα θα οδηγηθούμε σε αποδιοργάνωση ενός συνόλου που από τη φύση του λειτουργεί αρμονικά.

Ακόμα όμως και στην περίπτωση που ο ασθενής δεν δέχεται την παρασκευή των παρακείμενων δοντιών για κατασκευή γέφυρας υπάρχει όπως αναφέραμε και η εναλλακτική λύση που ακούει στο όνομα οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα.